იტალიის ყოველწლიური სამუშაო სავიზო ლატარია არაევროკავშირის (EU) მოქალაქეებისთვის, რომლებიც 2 დეკემბერს გაიხსნა, დატბორილია ადგილობრივი დამსაქმებლების 600,000-ზე მეტი წინასწარი განაცხადით, რომლებიც ცდილობენ უცხოელი მუშების დაქირავებას 2024 წელს.
Financial Times-ის ანგარიშის თანახმად, ეს გასაოცარი მოთხოვნა მასიურად აღემატება მთავრობის მიერ 2024 წლის 136,000 სლოტის ზრდას, რაც ხაზს უსვამს ქვეყნის შრომის მძიმე დეფიციტს ეკონომიკურ სექტორებში.
შიდა დეფიციტის შევსება
შინაგან საქმეთა სამინისტრო 260,953 წინასწარი განაცხადს იღებს სეზონური ტურიზმისა და სოფლის მეურნეობის სამუშაოებისთვის, 253,473 არასესპორტული სამშენებლო და სავაჭრო როლებისთვის, ხოლო 86,074 შიდა და ჯანდაცვის პოზიციებზე.
ინდუსტრიის ლიდერების კომენტარები მიუთითებს, რომ ეს uptick გამომდინარეობს გრძელვადიანი დემოგრაფიული ზეწოლისგან, ვიდრე მოკლევადიანი ცვლა.
იტალიელმა ოგიმ იწინასწარმეტყველა, რომ 2021 წელს იტალიას უფრო მეტი პენსიონერი ექნება, ვიდრე თანამშრომლები და რომ პენსიონერები სტაბილურად გაიზრდება მომდევნო რამდენიმე წლის განმავლობაში.
საემიგრაციო რეფორმები მომავალი, მაგრამ არასაკმარისი
შრომის იმპორტის შესამსუბუქებლად მოწოდებების ფონზე, ახლად არჩეულმა პრემიერ-მინისტრმა გიორგია მელონის მემარჯვენე კოალიციურმა მთავრობამ ნელ-ნელა გაზარდა წლიური სამუშაო სავიზო კვოტები, რომლის მიზანიც 2026 წლისთვის 165 000-ს მიაღწევს.
მიუხედავად ამისა, წამყვანი ინდუსტრიული ჯგუფები, როგორიცაა სოფლის მეურნეობის კავშირი Coldiretti, 2026 წლის შემოთავაზებულ რიცხვსაც კი არაადეკვატურად მიიჩნევენ.
"ყველა სექტორში ჩვენ გვჭირდება ხალხი", - განაცხადა ცივირეტის დირექტორმა ლუიჯი პიო სკორდამგლიამ.
რეჟიმი ასევე აპირებს შეავსოს კვოტები სპეციალური საიმიგრაციო გარიგებებით ისეთი ქვეყნებისთვის, როგორიცაა ტუნისი.
ამასთან, დამსაქმებელთა ასოციაციის ოფიციალური პირები სკეპტიკურად რჩებიან, შეიძლება თუ არა ასეთი რეფორმები შრომის მოთხოვნების დაკმაყოფილებას, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ ანტისაიმიგრაციო განწყობები იზრდება. ამ უკანონო შემოდინებამ შეიძლება ხალხს ძალიან ეჭვი შეიტანოს ემიგრანტ მუშაკებში.
მოგზაურობისა და მიგრაციის პოლიტიკის შეცვლა
იტალიაში შრომის დეფიციტმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს პოლიტიკის გადაწყვეტილებებზე მოგზაურობისა და მიგრაციის პოლიტიკის სფეროში.
მაგალითად, ევროკომისია (EC) 2025 წლის მაისში ევროპის მოგზაურობისა და ავტორიზაციის სისტემის (ETIAS) გაშვებას ელოდება.
უსაფრთხოების გასაუმჯობესებლად და მოგზაურობის გასაადვილებლად, ETIAS მოითხოვს 60-ზე მეტი ვიზისგან გათავისუფლებული ქვეყნის მოქალაქეებს, მიიღონ წინასწარი სამგზავრო კლირენსი შენგენის ზონაში შესვლამდე.
მიუხედავად იმისა, რომ ETIAS მკაცრად ამახვილებს ყურადღებას მოკლევადიან ვიზიტორებზე და არა გრძელვადიან მაცხოვრებლებზე, მას შეუძლია ირიბად ჩამოაყალიბოს მომავალი მიგრაციის პოლიტიკა.
მისი მონაცემების შეგროვებისა და ანალიზის შესაძლებლობებმა შეიძლება გამოავლინოს ახალი შეხედულებები ტრანსსასაზღვრო მოძრაობების შესახებ.
უფრო მეტიც, შესაძლოა უფრო მკაცრი ევროპული საზღვრები ETIAS– ის ქვეშ შეიძლება ზეწოლა მოახდინოს მთავრობებზე ალტერნატიული საიმიგრაციო გზების გასახსნელად.
გრძელვადიანი საიმიგრაციო წესები შეიძლება ოდნავ გამკაცრდეს
იტალიის დილემა ევროკავშირის არაწევრ ემიგრანტ მუშაკებზე შეიძლება გავლენა იქონიოს გრძელვადიანი გადაადგილების პერსპექტივებზე.
ბოლოდროინდელი მთავრობის რიტორიკა, რომელიც ეწინააღმდეგება არალეგალურ მიგრაციას, მიანიშნებს ოდნავ უფრო მკაცრ შეზღუდვებზე ევროკავშირის არაწევრ ოჯახებზე, მუშაკებსა და სტუდენტებზე, რომლებიც ფიქრობენ მრავალწლიან ყოფნაზე.
შემოთავაზებული ორმხრივი გარიგებები კონკრეტულ წარმოშობის ქვეყნებთან წარმოადგენს კიდევ ერთ მექანიზმს ემიგრანტული შემოდინების უფრო შერჩევით გაფილტრვისთვის.
საყურადღებო გამონაკლისები შეიძლება წარმოიშვას ტექნოლოგიისა და მენეჯმენტის ყველაზე მაღალკვალიფიციურ როლებზე.
კომენტატორები პროგნოზირებენ, რომ ევროკავშირის ქვეყნებს შორის ინტენსიური კონკურენცია გლობალური ნიჭის მოსაზიდად, შესაძლოა, თეთრი საყელოს ზოგიერთი პროფესიონალისთვის დასასვენებელი მოთხოვნები იყოს.
ამ შესაძლო ნიშა-გარეთ, იტალიელები, რომლებიც ცდილობენ ემიგრანტი მშრომელების დაქირავებას ან სპონსორობას ქვეყნის შიგნით, როგორც ჩანს, აღმართული ბრძოლის წინაშე დგანან.
კვოტები შეშუპებაა, მაგრამ მოთხოვნის დაკმაყოფილება ვერ ახერხებს. უფრო მეტიც, კვლავ გრძელდება საზოგადოების წინააღმდეგობა შემდგომი ვიზალიბერალიზაციის მიმართ.
იმავდროულად, იტალიის დილემის მიერ წარმოქმნილ ზეწოლას შეუძლია ევროკავშირის მასშტაბით შეცვალოს, თუ სხვა წევრი სახელმწიფოები მსგავს დემოგრაფიულ ცვლილებებს ეხმიანებიან, ეხმიანებიან მოძმეებს მოძველებული საიმიგრაციო სისტემების რეფორმირებისკენ.
გზა წინ
როდესაც იტალია დაუპირისპირდება დამსაქმებლებისა და ამომრჩევლების მხრიდან იმიგრაციის გამო ზეწოლას, პოლიტიკის ზრდამ შეიძლება ხელი შეუწყოს შუა ადგილზე ნავიგაციას.
ამასთან, შრომის მოთხოვნების ეფექტურად შერიგება საზოგადოებრივ აზრთან სამუშაო ძალის პრობლემების გადასაჭრელად მოითხოვს უფრო ღრმა ხედვას.
ყოვლისმომცველი რეფორმებით, რომლებიც ჯერ კიდევ არ არის, მომავალი წლები შეამოწმებს იტალიის სისწრაფეს ადაპტირებადი, წინდახედული საიმიგრაციო სისტემების დიზაინში.
წარმატება დამოკიდებულია საზოგადოების ნდობის ჩამოყალიბებაზე, რომ პოლიტიკის ევოლუციას შეუძლია დაიცვას უსაფრთხოება კონტროლირებადი არხების გახსნისას უცხოელი მუშების იმპორტისთვის.
მიზანი არის მიმღების აკრეფის დაკალიბრება არა იმით, თუ ვინ დაარტყამს ყველაზე ხმამაღლა კარს, არამედ შრომის საჭიროებების ინფორმირებული პროგნოზების საფუძველზე.
თუ მიღწეულია, იტალიამ შეიძლება პიონერად დაიწყოს საიმიგრაციო მოდელი, რომელსაც სხვა ევროპული სახელმწიფოები იმეორებენ, დემოგრაფიული გამოწვევების შესაძლებლობებად გადაქცევას. გზა წინ გრძელი რჩება, მაგრამ გზა ჩნდება.